Groot dilemma. Op zich was mijn week niet zo interessant, ik heb nogal wat essays om aan te werken, mijn masterproef voor België en dan de standaard lessen. Niet echt veel om over naar thuis te schrijven dus. Maar vorige week heb ik semi-beloofd dat het geen twee weken zou duren deze keer. Dus hé, hier ben ik weer (een beetje te laat, maar het internet werkt hier ook de helft van de tijd niet)!
Op dinsdag haastte ik mij van het ene naar het andere. Van de ene campus naar de andere, een tussenstop voor een thee in een catcafé (tijdelijke vervanging van mijn hondje), naar de sport, de snelste douche van mijn leven en terug op weg naar een kaas- en wijnavond van ESN (met een snelle pitstop voor een crêpe on the go). Een derde van de groep bleken Belgen te zijn en het werd een gezellige avond. Op woensdagavond hadden we nog “sportieve” plannen. Er waren namelijk volleybalmatchen voor de selectie om ploegen samen te stellen. Niet voor mij, maar voor Rosalie, maar Sofie en ik gingen haar aanmoedigen.
Op donderdag werd het tijd om onze UGent-trui aan te doen. Niet omdat het koud was, maar omdat er een Erasmusbeurs plaatsvond om de lokale studenten te informeren. De Franse studenten waren vooral geïnteresseerd in Verenigd Koninkrijk en Duitsland, maar toch waren er enkele kandidaten voor België. En we werden ook in de watten gelegd door de Erasmusmensen, die vooral heel blij waren dat we er waren. En zoals elk evenement hier, was er natuurlijk ook weer eten aanwezig: toastjes, macarons, cannelés, petit-fours... zodat we met een goedgevulde maag weer naar de les konden vertrekken. Voor de les Creools van vandaag was er een Duitse gastspreker, die in het Frans lesgaf, met een Engelse powerpoint (en een basis Russisch) over het creools van Frans Guyana. Kan je nog volgen? Ik alvast niet ;) Mijn notities zijn vijftalig, maar het was toch een extreem boeiende les (dit vak is niet voor niets mijn favoriet).
Vrijdag werkte ik voor school, want in het weekend zou dit niet mogelijk zijn. Ik vertrok vrijdagavond namelijk naar Barcelona! Mieke, die ik ken van (re)Gent, zit er vlakbij op Erasmus. Mijn weekend begon al met een vertraagde vlucht, maar wel met een mooie plaats op de tweede rij (zelfs met mijn korte lengte ben ik blij met extra beenruimte). Om middernacht waren we eindelijk geland en niet veel later zat ik op de bus richting mijn hostel. Na nog een tweede bus en best wat tijd kwam ik uiteindelijk rond 2u aan in mijn hostel en na een kort nachtje en een stevig ontbijt ging ik op zoek naar Mieke. Onze eerste stop was de Sagrada familia, om daarna de stad als echte übertoeristen met een hop on hop off-bus te verkennen. Barcelona is zo groot dat het anders op 2 dagen onbegonnen werk was. En zo zagen we alle hotspots: de vele architectuur van Gaudi (zoals Casa batllo), Camp Nou, Plaça de Catalunya, Plaça d'Espanya, de Ramblas, Mercato Central, de haven, de gebouwen van de Olympische spelen... Het was een unieke dag vol onverwachte stops. Zo zagen we een manifestatie van mensen die voor de eenheid met Spanje waren (het was die dag ook de Spaanse feestdag). Verder zagen we een Oktoberfest, waar mensen echt uren voor aanschoven, en pikten we een rugbymatch mee. Ten slotte liet ook het Olympische deel een diepe indruk na, aangezien het er echt stil was en er amper toeristen rondliepen. En hé, je zag er zelfs de vliegtuigen (kilometers verder) landen. We eindigden de dag met een Spaanse apero: chips met Serranohamsmaak (ik heb het verkeerde land gekozen) en een zoete vino tinto, bij Plaça d'Espanya. Daar wachtten we namelijk nog op een fonteinspektakel, waar we opnieuw even stil van werden. Iets minder stil waren we toen bleek dat ons hostel nog meer dan een uur stappen was (ondertussen was het ook al 21u ‘s avonds), maar met een stop voor tapas ging dit zo voorbij. 35.000 stappen later viel ik dan ook als een blok in slaap.
Op zondag begonnen we eerst met een stevig ontbijtje in het hostel: chocoladekoeken en Serranoham, zij weten wel de weg naar mijn hart ;) . Erna stond ons weer een stevige wandeling te wachten, omhoog naar park Guëll. Vorige keer bezocht ik dit ook al eens (toen was het nog gratis), maar nu (8 jaar en €13 later) stelde het toch een beetje teleur. De architectuur blijft zeker indrukwekkend, maar deze werd wat overschaduwd door de vele stellingen en massa toeristen (ook heel veel Vlamingen). Nadien konden en we even rusten in het zonnetje met churros met chocoladesaus/ -melk en konden we weer op wandel. Er stonden nog enkele hotspots op mijn lijstje: de gotische buurt, met Palau de la Musica Catalana, een prachtig gebouw, en de Pont del Bisbe in dezelfde buurt. Vervolgens sleepten we ons (ons schoeisel was misschien niet helemaal aangepast aan wandelingen van boven de 20 km) naar het strand, waar we nog eventjes konden bekomen. Helemaal uitgerust stond nog één iets belangrijk op mijn lijstje, namelijk paella eten. We gingen naar een adresje waar Mieke al eens was geweest, waar we een volledige dagmenu (voorgerecht, hoofdgerecht en dessert met drank) voor €13 kregen. Daar kan Aix nog iets van leren! Ik at calamares, gevolgd door paella (uiteraard). Erna was het tijd om terug afscheid te nemen. Mieke nam die avond nog de trein naar Vic, ik vertrok voor een laatste (kort) nachtje naar mijn hostel.
Op maandag stond ik dan ook om 4u op om huiswaarts te keren. Het was de eerste keer dat ik niet in mijn bedje in Aix sliep en het was dan ook vreemd toen ik mij tegen Mieke hoorde zeggen dat ik naar huis ging en het niet meer over België had. Maar dus, eerst op de luchthaven raken. Ik besloot dat ik mijn identiteitskaart en gsm nog even wilde behouden en dat een taxi dus net iets veiliger was. Deze bracht mij naar plaça de Catalunya, waar er een rechtstreekse bus naar de luchthaven is. Daar aangekomen, waren ze mijn boeking even kwijt, maar uiteindelijk raakte ik dus toch op het vliegtuig en een uurtje later was ik alweer in Frankrijk. Later die dag kreeg ik nog een filmpje waar de luchthaven er een stuk minder rustig uitzag: er waren opstanden als reactie op de veroordeling van Catalaanse politici. Heel wat vluchten konden niet vertrekken, dus ik heb heel wat geluk gehad dat mijn vlucht zo vroeg was en ik dit niet meegemaakt heb.
Verder zijn er nog een paar dingen die mij opgevallen zijn aan het leven in Frankrijk. Bij ons in België (of toch zeker in Gent) evolueren veel handelszaken naar een cashloos systeem, zelfs mijn hostel in Barcelona was cashloos, hier in Frankrijk is dat ondenkbaar. Vaak hangen er nog hoge minimumbedragen vast aan betalen met de kaart (alleen koop ik niet voor €10 in een bakkerij), dus het is wel belangrijk om cash geld op zak te hebben. Verder zijn ze hier ook niet helemaal op de hoogte van hoe ons land in elkaar zit. Wanneer ze horen dat ik uit België kom, gaan ze er automatisch vanuit dat mijn moedertaal Frans is. “Ah, België, dat is hier dan ideaal voor jou”. En na al die jaren Frans kan ik wel best mijn plan trekken in de taal, het accent van het zuiden lijkt soms een compleet andere taal. Ten slotte, op school is nog steeds alles oké, het probleem van de te volle klaslokalen is ondertussen al opgelost, want de helft van de studenten komt niet meer. Wel is het niet evident om helemaal te integreren in de “groep”, Fransen zijn niet bijzonder sociaal, al ken ik toch wat mensen die veel lessen samen hebben met mij.
Dit was het dan weer, tot volgende week!