De UGent had ons gewaarschuwd voor de cultuurschok, iets wat ik niet verwacht had, want hé, het is maar Frankrijk? Anderhalf uur vliegen en je bent er al. Maar UGent, jullie hebben gelijk. Ik heb het ook al wat vermeld in vorige posts, maar het leven en school verlopen hier vrij anders dan thuis. Het begint met iets heel simpel, gewoon simpel brood. Hier zijn ze zot van melkbrood, brioche en natuurlijk baguettes, ik heb gewoon zin in een normale boterham en het verse brood van mijn mama. Nog een groot verschil is het weer, ik zit te wachten op een goede regenbui (al komt deze er aan het einde van de week aan). Het is hier permanent warm en ik loop nog steeds in mijn zomerkleren rond, de Fransen houden zelfs in 30°C hun lange jeans nog steeds vol. Zo zag ik deze week iemand met een wollen sjaal rondlopen!? Een volgend puntje, roken. Ja, bij ons roken ook veel mensen (en zeker studenten), maar toch heb ik de indruk dat dit steeds minder populair wordt. Zo rookt er niemand van de groep Belgen. Hier zou je denken dat iedereen rookt, overal en altijd. Overdreven? De elektrische sigaret is zelfs welkom tijdens het werk (in het secretariaat van onze Cité U) of tijdens de pauzes van de les (ja, binnen). Een laatste puntje waar mijn vrienden mij hier al vol passie over hebben horen praten: chips. Het aanbod van chips hier is vrij triest en bizar: zout, zout, zout en dan enkele smaken zoals geitenkaas, comté en gebraden kip. Ik ben dan ook wanhopig op zoek naar paprikachips (update, ondertussen heeft Maaike er gevonden!). Maar ze hebben hier ook lekker eten, zoals de koffiekoeken op campus en Daim-donuts!
Ik begin het thuisfront dus te missen, al probeer ik dat wat te overbruggen. Zo zijn er al een hele hoop postkaartjes onderweg naar België (zij die mij kennen weten dat ik graag postkaartjes schrijf en de charme van het geschreven woord - in plaats van sms’jes en emails - wel kan appreciëren). Adressen zijn ook altijd welkom voor wie graag een kaartje wil! En he, ook ik heb een postbus, dus post is altijd welkom! Bij deze ook nog eens mijn adres:
Devenijn Maayken 7109 Cité Universitaire les Gazelles 31 Avenue Jules Ferry 13090 Aix-en-Provence France
Na enkele weken hier, kan ik ook één iets zeker besluiten. Als je naar hier komt (als studenten, maar ook als toerist), heb je veel geduld nodig. Zo is in de rij staan hier een officiële hobby, elke dag opnieuw staat de toeristische dienst vol met mensen, soms zelfs tot buiten, die een busabonnement komen halen. De busdienst voor Aix zelf zit in hetzelfde gebouw als de toeristische dienst, indien je echter een buskaart voor Marseille wil, moet je op een andere plaats in de rij gaan staan. Ook hebben de Fransen zelf geen geduld, in de rij kom ik vaak ontevreden mensen tegen, die dit duidelijk laten merken aan de mensen die er werken. Wat ook belangrijk is (en een beetje met geduld te maken heeft): als je naar hier komt, moet je graag wandelen. Zo is het slechts 10 minuten van mijn kamer tot mijn campus, maar doe ik bijna dagelijks toch 20.000 stappen. Het stadscentrum (en dus ook de supermarkt) liggen op een stevige wandeling van bij ons. Bovendien ligt Aix ook op een heuvel. Ik kom dus sportief en met stevige kuiten terug naar huis in januari!
Ook de afgelopen week was dus weer druk gevuld. Maandag, mijn vrije dag, was er om schoolwerk in te halen en administratie te regelen. Ik ontdekte onze bib en kwam er na even zoeken klaar voor de week weer buiten. Want na Chamilo op Artevelde en Minerva en Oasis aan de UGent, moet ik nu met nog een nieuw systeem, Ametice, leren werken. Het nieuwe systeem van de UGent heb ik nog niet echt aangedurfd (al lijkt dit wel wat op Ametice). Na een ochtend goed werken, ging ik samen met de meisjes van de talen gaan eten in de resto universitaire, die zich in ons cité u complex bevindt. Voor slechts 3€30 kunnen wij hier elke middag een warme maaltijd krijgen, die de waarde van 6 punten heeft. Zo is een dagschotel (of de vegetarische optie) 4 punten waard en dan kan (en moet, je kan niet voor minder dan 6 punten gaan) je nog een voorgerecht en dessert halen, afhankelijk van de waarde. Het enige nadeel is dat dit enkel ‘s middags open is en een uurtje te weinig tijd is om hier te komen eten. ‘S Avonds moesten we terug naar school, want er was een soirée d’accueil voor de internationale studenten. Eerst was het tijd voor enkele speeches en een tombola (waarbij elke winnaar zich moest voorstellen en wat meer over zichzelf moest vertellen, waardoor wij niet meer wilden winnen), erna gingen we door naar een andere locatie op de campus, waar er ons een receptie op stond te wachten: kleine sandwiches, hamburgertjes, bruschetta, madeleines met pesto... en vervolgens wafeltjes, cake, panna cotta, fruitbrochettes... Opnieuw, wie mij kent, er was eten, het was dus een geslaagde avond :’). Maar even serieus, het was fijn om zo verwelkomd te worden door de universiteit, want er was duidelijk veel tijd in deze avond gestoken
De dag erna ging ik dus opnieuw op zoek naar mijn les aan de andere kant van Aix, en deze keer vond ik het wel (met dank aan de prof, die het uitgebreid had uitgelegd). Deze campus is een Laboratoire de Parole et Langage (waar vooral taalkundig onderzoek wordt gedaan) en ligt dus wat verborgen net buiten de stad (er is zelfs een code nodig om binnen te raken). Later die dag, na een hele dag les gehad te hebben, gingen we naar de sport. De universiteit biedt aan elke student twee gratis sporten aan. Bovendien kunnen de Franse studenten zich zelfs inschrijven via een bonusprogramma, waarmee ze met hun aanwezigheid punten kunnen verdienen die nadien ingezet kunnen worden als bonus bij hun examen (en zo van een buis, een geslaagd vak kunnen maken). Bovendien is dit bonusprogramma niet enkel toepasbaar op sport, maar ook op muziek, theater... Aan de ene kant fijn dat participatie wordt beloond, maar ook ondenkbaar dat dit bij ons mogelijk zou zijn.
Ook woensdag ging ik een hele dag naar de les en was er ‘s avonds tijd voor ontspanning (en integratie). We gingen met onze Duitse vrienden naar de cinema en kozen voor een echte Franse film: la Fête de famille. Volgens het internet was dit een komedie en ondanks dat ik echt de Franse komedie kan verdedigen (de leerkracht Frans in mij probeert de mensen rondom mij altijd goede Franse films te laten zien), echt grappig vond ik hem niet. Het was wel een film die mooi in beeld was gebracht en met sterke acteurs, toch bleven we met een dubbel gevoel achter.
Donderdag was het opnieuw tijd voor administratie. We moeten ons online inschrijven voor examens, dit laten ondertekenen door onze tuteur en indienen bij de dienst internationalisering. Daar waren ze verbaasd dat we dit zo snel in orde hadden gebracht en waren ze er nog niet op voorbereid, ze moesten zelfs nog hun lijst afdrukken.
Toen ik naar hier kwam enkele weken geleden, moest ik een selectie maken van wat ik mee wilde nemen. Volgens uiterst wetenschappelijke en betrouwbare bron (wikipedia), regent het in Aix slechts 60 dagen per jaar (minder dan 1 mm) en zijn er jaarlijks maar 18 dagen met serieuze regenval. Waarom dus nu al een regenjas meenemen, wanneer mijn ouders mij in de herfstvakantie komen bezoeken? Wel, zaterdag en zondag waren 2 van die 18 dagen en dat heb ik gemerkt. Voor het eerst moest ik hier een lange broek en een trui dragen en die trui hangt nu (op maandag) nog steeds te drogen. Maar het was ook fijn om eens wat regen te zien.
Ook kreeg ik dit weekend bezoek van mijn mama (misschien bracht zij de regen mee? Maar ze had ook chocolade bij, dus dat maakt het helemaal goed ;) ). De ene dag bezochten we Aix, waar ik ondertussen een mooie rondleiding kan geven: het stadhuis, de kathedraal, pavillon vendôme, de sextius thermen, place d’Albertas, cité du livre, de marktjes... We eindigden in hotel Caumont, waar momenteel een heel mooie tentoonstelling van het Guggenheim loopt. De volgende dag gingen we naar Marseille, waar opnieuw heel wat kilometers (in de regen) werden afgelegd: le vieux port, le panier, de kathedraal, het mucem, galeries Lafayettes, le musée d’histoire de marseille en na al dat vonden we (semi) nog de energie om tot de Notre-Dame-de-la-Garde te klimmen, een basiliek die (vanop een serieuze hoogte) over Marseille uitkijkt. Ook hadden we er een mooi zicht op de Sail GP, die er toen plaatsvond.
Op zondag was het dan oorspronkelijk tijd voor wat rust, maar dit weekend waren er de Journées européennes du patrimoine, wat betekende dat veel musea gratis waren. Enkele Belgen wilden naar het Camp des Milles gaan, een voormalige tegelfabriek die in tijden van oorlog als interneringskamp werd gebruikt. Tegenwoordig is het een heel mooi museum die duidelijk uitlegt hoe alles verlopen is. Het liet een diepe indruk op ons na en is zeker een bezoekje waard.
Om nog op een lichtere noot te eindigen, deze week moest ik ook voor het eerst mijn was doen. Op het domein is een eigen wassalon aanwezig, waar we zelfs met onze studentenkaart kunnen betalen. Maar dus, alles goed verlopen, al mijn kleren hebben nog hun oorspronkelijke kleuren en maten. En het drogen, dat is best een avontuur. Ik heb een touw door mijn kamer gespannen, wat mijn 9m2 in een compleet wassalon verandert. Maar he, het werkt!
Volgende week zit ik hier al een maand, de tijd vliegt! Tot de volgende! :)